Güzelpınar

Üç tanesini bizim yedigimiz alabalıklar'dan geriye kalanlar.

İlker ve Mehmet bey Şelale önünde
İlker bey Güzelpınar yolunda iş başında.

Evvelki hafta ogullarımla birlikte vakit geçirmek ve eglenmek amacıyla Güzelpınar'a gittik.Güzelpınar Denizli'nin kuzeyinde Çökelez dagının zirvesine yakın bir kasaba.Buradan devamla ''Hoca'nın yeri'' adlı bir alabalık çiftligine ulaşılıyor.Zahmetli bir yol ama vardıgınızda kayaları yalayıp aşagı düşen bir suyun oluşturdugu şelale,koyu gölgeli bir mesire alanı sizi dinlendiriyor.Alabalık havuzları,yer sofralarında yemek yiyenler fotograf çekenler var.Biz de yedik,kolamızı içtik ve dönmek için yola çıktık. Güzelpınar'a vardıgımızda üç ayrı olay bizi etkiledi.Bunları paylaşmak istedim.
Birincisi kahvede oturup çay içelim dedik.Arabayı park etmek için yolun açılmasını bekliyorduk.Bu iki üç dakika sürdü.Bu sırada yolun karşısındaki bir adam elinde iki salkım üzümle geldi ve ''alın bunları yiyin'' dedi.Çocuklar böyle ikrama alışmamış.Sevindiler ve yediler.
İkincisi kahveye oturunca oldu.Bir adam ısrarla onun masasına oturmaya davet etti.Neyse oturduk.Sohbet ettik,çay ve gazozlar içildi.Tabii hesap yine bize ödettirilmedi.
Üçüncüsü ise sohbetin sonunda ortaya çıktı.Yaz sıcagında ceket kravat giyinmiş gençten bir adam saga sola laf yetiştiriyordu.Kim bu adam? dedik .Cevap;Arkadaş İmam Hatip mezunu biri imiş.Okuyup tıp fakültesini bitirmiş.Doktor olduktan sonra kafasındaki Dini anlayışlarıyla askerlik görevini birbirine uyduramamış ve depresyona düşmüş.Zamanla ilerleyip kafa kayışı kopartmış ve boşa dönmeye başlamış.Artık akıl saglıgı yerinde olmayan biri olarak köy yerinde geziyordu.Çok üzüldüm ve insanların beynini boş inançlarla doldurup sebep olanlara lanet olsun dedim.Kalp işi olan Din ile beyin işi olan Dünya işleri birbirine karışmıştı. İlginç bir yer bu Güzelpınar...
O kafayla yolu karıştırıp Pamukkale'ye çıkan yola girmişiz.Pamukkale Kasabasına kısaca ugrayıp Denizli'ye döndük.